Weggooien. Ik kan het niet.... Ik heb overal dozen met de meest waardeloze frutsels staan. Waardeloos in de ogen van anderen. Waardeloos wanneer je er een prijskaartje aan zou moeten hangen. Maar kostbaar voor mij. Want eigenlijk alles wat ik om me heen verzamel vertegenwoordigt een herinnering: Een champagnekurk die me doet denken aan die speciale avond, een gedroogd grasje brengt me terug naar een mooie wandeling, een stukje handbeschilderd behang laat me nogmaals in de straatjes van Bilbao ronddwalen (foto hiernaast). En foto's natuurlijk.... van dierbaren en van reizen.
En ik ben een minimalist. Verzamelen én willen wonen in een leeg interieur is lastig te combineren ;-). Ik probeer dat in de eerste plaats op te lossen door niet elke trend die voorbijkomt aan te schaffen voor mijn eigen huis; hoe groot die verleiding soms ook is. Daarnaast hou ik mijn muren licht en leeg. Omdat ik erg visueel ingesteld ben heb ik behoefte aan weinig afleiding: Ik ben namelijk de hele dag -ook zonder camera- foto's aan het maken...
Zo'n twaalf jaar geleden toen mijn dochter dagelijks thuiskwam uit school met enorme tekeningen en kunstwerken heb ik voor haar een eigen gallery gecreëerd. In de gang. Een prikbord van vijf meter lang. En omdat haar creatieve bijdrage al een poosje uitblijft heb ik deze plek omgetoverd tot een enorm moodboard met alle frutsels die niet in mijn prullenbak mogen... Een heerlijke verzamelplek voor dierbare 'waardeloosheden'.
Throw away. I can't do it.... I have boxes of the most worthless frills everywhere. Worthless in the eyes of others. Worthless if you had to put a price tag on it. But precious to me. Because basically everything I collect around me represents a memory. A champagne cork that reminds me of that special evening, a stem of dried grass takes me back to a nice walk, a piece of hand-painted wallpaper makes me wander the streets of Bilbao again (photo opposite). And photos of course... of loved ones and travels.
And I'm a minimalist. Collecting and living in an empty interior is difficult to combine ;-). I try to solve that in the first place by not buying every trend that comes along for my own home; however great the temptation may be. In addition, I keep my walls light and empty. Because I'm very visual, I don't want too much distraction: I'm taking pictures all day - even without a camera...
About twelve years ago, when my daughter came home from school every day with huge drawings and works of art, I created her own gallery. In the corridor. A bulletin board five meters long. And now that her creative contribution has not been forthcoming for a while, I have transformed this place into a huge mood board with all the frills that are not allowed in my trash can... A wonderful gathering place for precious 'worthless things'.
